Een recensie door Chiel van Koldenhoven
De Ziggo Dome is op 13 juni verwend met ’s werelds grootste tenor: Plácido Domingo. Hij is de eerste klassieke wereldartiest die de Ziggo Dome mocht vullen met opera. De Spanjaard liet aan een nagenoeg uitverkochte zaal zien nog steeds te beschikken over zijn gepassioneerde operastem.
In de jaren ’90 zochten drie liefhebbers van klassieke muziek een gezamenlijke weg naar de top in die sector. “De Drie Tenoren” José Carreras, Plácido Domingo en Luciano Pavarotti staan garant voor de tenormuziek van eind 20ste en begin 21ste eeuw. In 2002 traden de drie voor het laatst samen op, waarna ieder zijn eigen weg bewandelde. Domingo besloot verder te gaan met het spelen van zijn rollen en componeren van operamuziek. Dit bracht hem vanuit het idee “Stars in Symphony” sinds 23 jaar weer eens naar Nederland, waar hij dan ook ‘erg blij is om weer terug te zijn.’
Orkest der Lage Landen
De gehele avond staat onder leiding van het Orkest der Lage Landen, gedirigeerd door niemand minder dan Maestro Walter Proost. De gedreven dirigent leidt een jong orkest naar muzikale eenwording met Domingo, maar ook naar klassieke noten zonder toevoeging van de tenor. Het Orkest dirigeert de muisstille bewonderaars in de zaal naar een reis die in ieders gedachten anders, maar toch zo mooi moet zijn.
In combinatie met de passie van Domingo vormt het Orkest zich tot een ingrediënt voor een klassieke avond. De 71-jarige operazanger heeft zijn stem in 54 jaar tijd nog niet verloren. Dit heeft geleid tot het binnenhalen van vele gerenommeerde prijzen, waaronder twaalf Grammy Awards, waarvan drie Latin Grammy’s, en twee Emmy Awards.
Beeldschone klasse
Domingo was niet alleen naar Nederland gekomen. Angel Blue en Micaëla Oeste vergezellen de Spaanse tenor tijdens de “Stars in Symphony”. De sopranen zorgen samen met Domingo voor emotionele opera, waarbij vooral de bundeling van mimiek en zang zowel de gezamenlijke als de solo-optredens, beiden drie, van Blue en Oeste versterken.
Domingo blijkt ook nog steeds te beschikken over die emotie. Maar hier komt hij niet alleen het publiek ten goede mee. Met de keuze voor het intens geliefde Besame Mucho laat hij de bezoekers aan zijn voeten liggen, terwijl hij van te voren nergens liet weten wat voor nummers hij zou gaan zingen. Verder is de uitbreiding van het concert voor het publiek en het Orkest een blijk van waardering, die Domingo ook meermaals uit.
Tot slot wordt ook Domingo zelf bedankt met bloemen en een minutenlange staande ovatie, waarna hij de zaal belooft ooit nog eens terug te keren naar Nederland, om ook dan zijn bewonderaars te verwennen met zijn schitterende opera.