? Wij bieden verschillende opties." />
Aanstaande maandag en dinsdag staat de legendarische band Genesis voor het eerst op het podium in de Ziggo Dome, we kunnen niet wachten! Om alvast in de stemming te komen zocht Hitjescollege uit wat de oorsprong is van de nummers "I Can’t Dance" en "Another Day In Paradise". Je leest het hieronder. Ps. Nog geen tickets gescoord? Mis het niet, je kunt er nog bij zijn!
I Can’t Dance - Genesis
Er zijn nummers die we alleen maar kennen van de reclame, maar sommige muziek ontstaat juist na het zien van een reclame. Zo schreef Genesis het nummer "I Can't Dance" in 1991 na het zien van een reclame voor spijkerbroekengigant Levi's Jeans. De specifieke reclame had het nummer "Should I Stay or Should I Go" van The Clash als achtergrondmuziek, en dat inspireerde gitarist Mike Rutherford van Genesis tot een riffje, dat hij 'Heavy a Flat' noemde, wat Phil Collins al gauw verboog tot "I Can't Dance" toen 'ie Rutherford het voor het eerst hoorde spelen. Tijdens de studio-opnames werd de werktitel van het nummer "Blue Jeans", als link naar de inspiratiebron van de riff.
Niet alleen de muziek van The Clash heeft het nummer geïnspireerd, de rest van de reclame deed dat ook. In de reclame zien we een knappe jongen die in een bar een potje poule van stamgast #1 wint, uiteraard gekleed in een strakke Levi’s jeans. Tijdens de opnames van het nummer improviseerde Collins een heel aantal lyrics gebaseerd op een coole gast die eigenlijk verder niets kan of heeft, behalve zijn looks. Dit komt bijvoorbeeld duidelijk terug in de zinnen "I can't dance, I can't talk". Het lied gaat volgens de band niet per se over het niet kunnen dansen. Om Collins te quoten: "The song is about guys who are good looking but lack the ability to string a sentence together." Eigenlijk dacht de band in eerste instantie van deze toch wel onzinnige track, dat het helemaal niets zou worden. Er was twijfel of ze het wilden opnemen. Het was niets wat Genesis eerder had gedaan, en de muziek had een vreemde nieuwe bluesy sound. Toen toetsenist Tony Banks er opmerkelijke keyboardeffecten aan toevoegde, wat het nummer nog een extra lading humor meegaf, namen de bandleden de sprong in het diepe en besloten ze om het nummer toch maar uit te brengen. Gelukkig maar.
Another Day In Paradise – Phil Collins
Naar eigen zeggen was het nooit de bedoeling van Phil Collins om zo expliciet een nummer te schrijven voor de daklozen en andere hulpbehoevenden, maar kwam het zo op een avond bij hem. Het begon aan de piano. “I started playing and put it down on a tape so I wouldn't forget it. Then I decided to see what would happen when I started singing.” Woorden bleven volgen, en het was pas op dat moment dat Collins besloot dat het over ‘the homeless’ zou gaan. In het lied zingt hij de tekst in derde persoon. De hoofdpersoon ziet een man de straat over lopen, terwijl hij een dakloze vrouw negeert/niet ziet staan. In de tekst smeekt Collins de mensen om niet weg te kijken van dakloosheid, omdat het voor jou en mij gewoon “Another Day In Paradise” is. Hoe moet dat voor iemand wel niet zijn die ongevraagd thuisloos is geworden?
Zoals eerdergenoemd zou Phil Collins nooit de intentie hebben gehad om een haast hypnotiserende hit te schrijven om aandacht te vragen voor daklozen, maar zou hij misschien wel onderbewust beïnvloed zijn. In een interview met The Mail on Sunday vertelt hij namelijk: “I wrote this after being in Washington DC where I was amazed by how many people I saw living in boxes.” Ook zou hij in diezelfde stad een ander schrijnend tegenstrijdig schouwspel hebben gezien. Het was bijna middernacht in DC en de stad kwam tot stilte. Daklozen zochten hun plekjes om de nacht door te brengen op roosters in de grond, waar warme lucht uit kwam om zo warm te blijven. Ook lagen ze in de schaduw van Capitol Hill, waar het Amerikaans parlement en de President zich huisvesten.
“Another Day In Paradise” werd maar wisselend positief ontvangen, omdat menigeen de rijk geworden Collins niet gekwalificeerd vonden om over dakloosheid en armoede te zingen. Hij zou het zelfs bezingen om zichzelf nog rijker te maken. Onzin, zegt hij zelf: “When I drive down the street, I see the same things everyone else sees. It's a misconception that if you have a lot of money you're somehow out of touch with reality.” Hij won er in 1991 wel een Grammy Award voor Record of the Year mee. Hoezo kritiek?
